Zakwas buraczany

Moja dzisiejsza propozycja zakwasu to wersja wzbogacona o korzenie selera i pietruszki oraz o plastry imbiru. Tak przygotowany zakwas ma bardzo bogaty aromat i świetnie nadaje się do codziennego picia. Przepis przygotowałam do zimowego numeru Kotła, ale jest on na tyle uniwersalny, że może, a nawet powinien towarzyszyć nam na co dzień. Gdy go wypijecie (lub zlejecie do innego naczynia, gdy będzie gotowy) proponuję zalać warzywa ponownie solanką. Można dorzucić czosnek, zielę angielskie, listek laurowy. I po kilku dniach mamy nowy zerowaste’owy zakwasik. ☺️

Przepis pochodzi z trzydziestego numeru Dolnośląskiego Magazynu Kulinarnego Kocioł, który ukazał się na początku grudnia zeszłego roku. Znajdziecie go w sekcji „Przepisy z selerem”.

Składniki

(3 litry)

• 1 kg buraków
• ½ średniego selera
• 1–2 korzenie pietruszki
• 5 dużych ząbków czosnku
• 4 liście laurowe
• 5 kulek ziela angielskiego
• 3 kulki jałowca
• 2 plastry imbiru
• 3 litry wody, 3 łyżki soli niejodowanej (30–40 g)

Wykonanie

1. Duży słój i pokrywkę wyparzamy.
2. Warzywa myjemy i szorujemy, kroimy w średnią kostkę lub plastry.
3. Na dno słoja wykładamy wszystkie przyprawy, na które układamy warzywa.
4. Sól rozpuszczamy w wodzie. Całość zalewamy solanką, pozostawiając około 2 cm wolnej przestrzeni.
5. Słoik zakręcamy, stawiamy (na talerzu – zakwas może buzować) i przetrzymujemy w temperaturze pokojowej.
6. Raz dziennie słoik przekręcamy góra-dół.
7. Zakwas otwieramy po 7 dniach. Po tym czasie, jeżeli kwasowość nam odpowiada, zlewamy do butelek i przechowujemy w lodówce.

Smacznego!